Het complex in het hart van Borculo bestaat uit twee afzonderlijke watermolens.
De kleinste, de linker molen, was voorheen oliemolen en is in 1920 veranderd in een korenmolen.
De rechtermolen bevindt zich op het zgn. Eiland en was een koren- en pelmolen.
De molens en hun voorgangers hebben van oudsher behoord tot de goederen van de heerlijkheid Borculo, welke eind 14e eeuw in bezit kwam van het geslacht Van Bronckhorst. Borculo kwam via vererving in 1777 in bezit van Stadhouder Willem IV van Oranje.
In 1812, tijdens het tijdperk van het Franse keizerrijk, werd het complex bij publieke veiling verkocht aan G.J. Thin van Keulen en H. van der Sluijs.
Omstreeks 1875 werd in het rechter molengebouw een cichoreifabriek ondergebracht, die in 1880 afbrandde. In 1881 werd zij herbouwd.
De stormramp van 10 augustus 1925 verwoestte een groot deel van Borculo. De schade bij de watermolens bleef beperkt: alle dakpannen waren verdwenen maar de rest bleef intact.
In 1957 kwam de gemeente Borculo in bezit van het gehele molencomplex en gaf in 1966 opdracht tot restaurerie. In 1970 werd dit werk afgerond.
In 2012 vernieuwde de fa. Vaags en Groot Wesseldijk het gehele waterrad.
In dit molengebouw was vele jaren een duur specialiteitenrestaurant gevestigd. Eind 2008 werden beide molengebouwen door de gemeente Berkelland aan de restauranthouders verkocht (inmiddels is die situatie anders). Stuw, waterwerken én -rechten bleven evenwel van de gemeente.
Thans is in dit gebouw Proeflokaal01 gevestigd.
