Molen van Roden (2e), Roden

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

1551

verdwenen

circa 1831

voorganger

Roden (Molen van Roden (1e))

opvolger

Roden (Molen van Oosterhuis)

geschiedenis

Johan van Ewsum liet met gebruikmaking van de bruikbare onderdelen van de omgevallen voorganger, in 1551 een nieuwe molen bouwen. Van Pasen tot Sint Johannes (24 juni) werkten zes timmerlieden en twee houtzagers hieraan. In een bewaard gebleven familiearchief van de familie Van Ewsum wordt een overzicht gegeven van de kosten voor de bouw van de molen. Er waren ook houtsnijders, knechten, de meesterknecht Johan Guleker bij de bouw betrokken, alsmede schippers voor het transport van bouwmateriaal vanuit de stad Groningen.

Bron: De bouw van een molen te Roden ( Dr.) in 1551, art. door B.D. Poppen in Molinologie nr. 40-2013, pag. 31-36.

-----

In 1742 werd de korenmolen (standerd-molen) te Roden reeds vermeld.
Standplaats molen adres Zuideinde 146, Roden, thans Molenweg Roden.
Eigenaar van de molen was: Wilhelm Baron von Inn-und Knyphausen.
Korenmolenaar was Claas Egberts, die in 1803 overleed.
Na de dood van Claas in 1803, werd zijn zwager Engbert Geerts (later van Esch), die getrouwd was met zijn zuster Aaltien, de nieuwe molenaar en zo kwam Engbert Geerts (van Esch) op de molen.
Hij was korenmolenaar van 1803 tot 1831 op de standerdmolen te Roden. Op verzoek van Engbert (Geerts) van Esch kreeg hij in augustus 1806 vergunning voor een boerenbedrijf naast het molenaarsschap.

Molenaar Engbert (Geerts) van Esch, geb. 22 jan. 1768 te Roden en overl. 16 juli 1837, als landbouwer te Roderwolde, trouwde 7 juni 1795 te Roden, met Aaltje Egberts (molenaarsdochter), geb. 1759 te Roden, en overleden 14 sept. 1808 te Roden, oud 49 jaar. Aaltje Egberts was een dochter van Egbert Klaassens en Annechien Egberts.

In 1821 stonden in de gemeente Roden 2 korenmolens, 1 in Roden en 1 in Nietap.
Bakkers, boeren en burgers maakten gebruik van de diensten van de korenmolenaar. Wanneer er een zak rogge of "pong" werd gebracht waaraan een "strozeel", (bos stro) was gebonden, dan wist de molenaar dat het een "stoetpong", (stoet voor brood) was, en de rogge fijngemalen moest worden. Werd er een klein zakje met rogge bezorgd, dan was dat een teken dat er heel grof gemalen moest worden, want dan was het bestemd voor het maken van bloedworst. Was het een gewone pong rogge (zonder strozeel), dan werd het graan normaal gemalen, dan was het bestemd voor veevoer! BOEKWEIT was een ander soort gewas. Het werd verbouwd op de hei en in het veen. Een gewas met geurige witte en rose bloemtrossen. De bloemen van boekweit waren rijk aan honing. Vóór het zaaien van boekweit werd de hei en het bovenste laagje veengrond eerst afgebrand. Van de bruin-melige boekweitkorrels werd boekweitmeel gemalen, en gebruikt voor pap en pannenkoeken. Het werd ook gemengd met rogge in roggebrood! Vervolgens was het ook geschikt voor veevoer!

Bericht in de Prov. Drentsche en Asser Courant van 25 Nov 1831:
UIT DE HAND TE KOOP
een standerdmolen met huis en tuin, staande te Roden.
Nader onderricht bij den Beklemden Meyer, Engbert (Geerts) van Esch, korenmolenaar te Roden.
Beklemden meyer betekent niet dat de molenaar in de molen beklemd zat, maar dat hij de rechtmatige huurder of pachter van de molen en de grond was.

Na 1831 werd de standerdkorenmolen vervangen door een stellingmolen, achtkante bovenkruier met stelling

Vermoedelijk werd deze standerdmolen vervangen door een achtkante bovenkruier.