Het is niet bekend of de molen een voorganger had: in deze regio zijn vroeger diverse standerdmolens vervangen door stenen molens.
In 1895 werd de molen door Reijer van Ommeren (afkomstig van een molen uit Achterberg bij Rhenen) gekocht en er is een paar generaties op gemalen. Vanaf 1930 werd al niet meer op windkracht gemalen en de toestand werd langzamerhand slecht.
In 1959 werd een flinke restauratie uitgevoerd, waarbij tweedehands roeden werden gestoken die van het systeem Van Bussel werden voorzien. Gedraaid of gemalen werd er echter niet en dus was er al spoedig weer sprake van verval.
Een nieuwe restauratie werd in 1980/1981 uitgevoerd, voornamelijk op initiatief van de Elster huisarts W.A. van Ommeren (naamgenoot, maar geen directe familie van de laatste molenaar). Hierna werd weer op kleine schaal gemalen voor enige bakkers in de omgeving.
Helaas kwam de molen al spoedig weer tot stilstand, deels vanwege de matige omgeving, deels omdat de restauratie niet voldoende was geweest en zich nieuwe technische problemen aandienden.
De stilstand duurde veel langer dan bedoeld, omdat de Stichting de Utrechtse Molens toen financieel in zwaar weer was geraakt en veel werk moest worden uitgesteld.
Pas in juni 2005 werd, met het afnemen van de kap, een forse restauratie ingezet en toen ging het snel: reeds op 22 december datzelfde jaar volgde de feestelijke heringebruikname. Op het koppel blauwe stenen wordt zo nu en dan veevoer gemalen.
In november 2009 werd de molen enige tijd tot stilstand gedwongen als gevolg van ingrijpend herstel aan het metselwerk. Door de strenge winter van 2009/2010 kon dit werk niet worden afgerond, althans: de molen was begin 2012 nog steeds 'lek'. Ondertussen was ook het koppel 16der kunststenen niet maalvaardig, het zat althans enige tijd helemaal vast.
Halverwege 2013 werd er toch weer volop gewerkt: staartwerk, roeden en windborden opnieuw in de verf en de stenen romp gereinigd. Ook werd geprobeerd, de lekkage van de romp met bijenwas te stuiten, naar verluidt met behoorlijk succes.
Later werd de omgeving, met name vanuit ZW, beter nadat er flink gesnoeid en gekapt was.
In de laatste weken van 2016 werd proefgemalen met het koppel kunststenen. Dit ging heel goed en dit koppel maalt sindsdien geregeld maïs. In 2017 vervingen de molenaars zelf alle inmiddels slecht geworden windborden. Vroeg in 2019 kreeg de kap een geheel nieuw rietdek.
Eind 2021 volgde helaas stilstand: de roeden zouden, net als die van vele andere molens in Utrecht, niet in orde zijn en helaas bleek dat bij deze molen inderdaad het geval. Dus is deze molen vooralsnog langere tijd tot inactiviteit gedoemd.
