De eerste molen op deze locatie was een standerdmolen (gebouwd ca. 1630). Deze werd ruim honderd jaar later afgebroken en vervangen door een achtkante koren- en pelmolen op op lage stenen voet. In 1847 werd de onderbouw verhoogd met ca. 10 meter. Deze molen brandde in 1875 af.

Op de overbleven onderbouw werd de Adam gebouwd, een molen met een voorgeschiedenis. Deze was namelijk, mét een andere molen genaamd Eva, begonnen als watermolen voor de schepperij Innersdijk aan het Boterdiep bij Bedum. De bouw van deze molens werd op 8 april 1790 aanbesteed. Omstreeks 1817 raakten beide molens overbodig door de bouw van nieuwe watermolens. Eva verhuisde naar Usquert, waar zij een tweede leven begon als korenmolen en op 29 december 1890 afbrandde (de vervolgens herbouwde (en nog altijd bestaande) molen behield de naam Eva). De Adam bleef evenwel in Bedum en werd daar in 1817 verkocht aan Hendrik Jans Brouwer die hem verbouwde tot pelmolen. Later is met deze molen ook koren gemalen.

In 1875 verhuisde Adam, met behoud van zijn naam, van Bedum naar Delfzijl. Bij die herbouw moet het achtkant zijn ingekort.

In 1910 werden twee voor ƒ 425,-- gekochte roeden gestoken van een molen, afkomstig "uit Monnickendam" (het moet haast wel gaan om één van de in 1909 gesloopte molens van de Purmer).
In 1914 en 1924 kreeg de molen nieuwe stenen. Onduidelijk is of het hier om maal- of pelstenen ging. In 1929 is een motor van 10 pk in de molen aanwezig. In 1944 bracht de bekende molenmaker Harm Wiertsema een ijzeren (Engels) kruiwerk aan.
In 1958/59 volgde restauratie van ƒ 27.054,-- door molenmaker Medendorp. Hierbij werden de pelstenen verwijderd (en verkocht aan de industrieel Offringa te Warffum) en sneuvelde ook het luiwerk. De stelling werd grotendeels vernieuwd, evenals de bekleding van het achtkant. Op 14 mei 1959 werd de molen officieel in gebruik genomen als Museum Molen Adam. Draaien deed deze molen toen niet, dat kwam pas jaren later weer aan de orde. 

Sinds 1981 ligt een nieuw koppel maalstenen in de molen. In de late jaren '90 volgden diverse herstelbeurten met onder meer een andere stelling, diverse balken in de kap en, in oktober 2000, werkzaamheden aan romp en wiekenkruis. 
In het late najaar van 2024 besloot men, deze molen stil te zetten nadat gebreken aan beide roeden waren geconstateerd. 

Intussen is duidelijk dat de omgeving van deze molen ernstig zal worden aangetast, tenminste als de plannen van de gemeente Eemsmond tot de bouw van een groot cultureel centrum in deze opzet door zullen gaan. De beeldbepalende waarde zal dan ernstig worden bedreigd. Het is te hopen dat hier een goede oplossing wordt gevonden.

Het muldershuis dateert van 1876, de sarrieshut werd na de brand van 1875 hersteld, maar helaas bij de restauratie van 1958/59 afgebroken.