Molen Schoonrewoerdse Korenmolen / Molen van Ten Brink, Schoonrewoerd

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

1846

verdwenen

1955

restant gesloopt

geschiedenis

Tot in het midden van de 19e eeuw kon Schoonrewoerd voor het malen van graan alleen over rosmolens beschikken.
De oudste rosmolen bestond reeds in 1466 en viel onder dezelfde molendwang als de wind- en rosmolen te Leerdam.
Pas in 1846 werden er plannen gemaakt.
Arnoldus van Vliet, timmerman aldaar, vroeg aan koning Willem I toestemming om een windmolen op de hoek van de Kerksteeg te mogen zetten.
Het werd een ronde stenen stellingmolen met zijschoren onder de stelling, evenals de later in Hagestein gebouwde molen.
De molen mocht alléén door de weeks malen, op enkele uitzonderingen na.
In 1850 werd er aanvraag gedaan om ook eikeschors te mogen malen. Het verzoek om als gecombineerde koren-en runmolen te werken, werd onder voorwaarden ingewilligd.
De koppel stenen die het malen van meel dienden, moesten op de dagen dat er run gemalen werd, met een ketting met slot buiten gebruik worden gesteld.
Dit was om ontduiking van de belasting op het meel te voorkomen.
Voor het malen van run was dus een apart koppel maalstenen aanwezig.
Er werd tot zeker 1866 run en koren gemalen.

In 1904 werd door de gebroeders Van Vliet een petroleummotor in gebruik genomen.
De molen raakte in verval.
In 1918 kwam de molen in het bezit van de familie Ten Brink, die de molen in 1920 liet onttakelen en ontmantelen tot een peperbus.
Tot 1955 deed de romp nog dienst als pakhuis, waarna er sloop volgde.
Daarna kwam er een elektrische maalderij, die intussen weer voor een bungalow moest wijken.