De verbrande voorganger werd vervangen door een achtkante stellingmolen, die tot 1948 door de fam. Dieperink werd bemalen. De molen ging toen over in handen van de Fam. Vorderman.
De Ten-Havekleppen waren in 1948 aangebracht op de binnenroede (als gebruikelijk). Op de binnenroede was toen al het systeem Dekker aanwezig. Dit is in 1967 vervangen door fokken. Tot 1948 was de buitenroede van hout. Een bijzonderheid is nog dat de Ten-Havekleppen zijn aangebracht op kosten van de oude eigenaar, de heer Dieperink. Dit deed hij uit liefde voor de molen om zijn opvolger Vorderman (die al eigenaar was) te stimuleren de molen vaak te gebruiken.
"Tijdens het doorboren van de as was de (slechte) houten roede al verwijderd. Toen dit onderdeel op een klein stukje na gereed was, stak er een bui op. Wat nu? Laten we maar doorgaan dan zijn we in één keer klaar. Het liep bijna uit de hand, want de molen sloeg op hol. De molenmakers moesten op de staartkettingen gaan staan om de zaak in bedwang te houden. Het liep goed af en de doorboring was gereed". Dit kostelijke verhaal is mij verteld door Guus Beckers die toen bij Ten Have werkte en dit heeft meegemaakt. Hij had later een eigen molenmakerij, maar is rond 1980 gestorven .
Na restauratie in 1967, werd op 6 april 1973 de molen wederom getroffen door brand, terwijl onderin de molen werkzaamheden werden uitgevoerd [De Molenaar 10 april 1973 p. 14]. Nog dezelfde dag stortte de molen in. Er werd nog een poging gedaan om de as met roeden eruit te tillen, maar wegens instortingsgevaar is dat opgegeven.
De molen werd herbouwd, zij het niet op dezelfde plaats en met een duidelijk ander, forser, uiterlijk.
Dick Zweers.
