Molen Polder Zegveld, Segveldse Molen, Zegveld

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

1491

verdwenen

1873

afgebroken

geschiedenis

De molen bemaalde de Polder Zegveld, maar dit gebied vormt vanouds qua bemaling één geheel met de Achttienhovensche Polder (Nieuwkoop, ZH) en de Polder Zegvelderbroek. In 1488 kreeg Achttienhoven toestemming om af te wateren op de Zegvelderbroek.

In 1491 werd de Zegveldse Molen opgericht, met toestemming van de Utrechtse bisschop en het Groot-Waterschap van Woerden. Reden was dat het Rijnwater door bemaling van omliggende polders te hoog was geworden voor natuurlijke afloop. In 1492 ontstond onenigheid met Kamerik-Mijzijde en werd de afwatering van Zegveld door de Uitweg gescheiden van die van Kamerik.

In 1494 werd voor de Zegvelderbroek een direct op de Oude Rijn uitslaande molen gebouwd, met een wetering tussen de polders Rietveld en de Bree door, zie Polder Zegvelderbroek, Broecker Mole/ De Rijnmolen (Tenbruggencatenummer 01057 e). Die molen werd ook wel Segvelder Broucks Mole genoemd.

In 1534 bouwde de Zegvelderbroek zijn tweede molen, De Greftmolen of Broekmolen (Tenbruggencatenummer 01057 b).

In 1873 besloot het Waterschap De Gemeene Boezem van Zegveld, Zegvelderbroek en Achttienhoven tot de oprichting van een gemeenschappelijk stoomgemaal op de plaats van de Greftmolen, en toen konden de drie molens vervallen.

Bronnen:
- Molens in het Stichts-Hollands grensgebied door E. Stoop, in Heemtijdinghen, orgaan van de Stichts-Hollandse Historische Vereniging, september 1991. Molen nr. 0101. Met dank aan H. van der Kaay.
- Middeleeuwse watermolens in Hollands polderland, A. Bicker Caarten, 1990.
MHO