Windlust

geschiedenis

Deze molen heeft als voorganger een wipmolen gehad, zo is uit bouwhistorisch onderzoek gebleken.

Na ruim anderhalve eeuw te hebben gemalen, werd de molen steeds meer onderdeel van het eromheen groeiende maalbedrijf en in 1952 volgde de algehele onttakeling. Laatste windmolenaar was Gerrit van Waasbergen.

Voor de Windlust werd het er daarna niet mooier op: op den duur stond de stenen romp  ingebouwd; van binnen was al het gaandewerk eruit gesloopt, om plaats te maken voor graansilo's e.d.. Een vreemde opbouw werd bovenop de romp geplaatst en zo heeft de molen er een halve eeuw bij gestaan als onderdeel van een maalbedrijf.
Niet alles van de windmolen ging verloren: één roede ging naar de Vervoornemolen te Werkendam. Daar paste hij precies en hoefde niet te worden ingekort of verlengd.

Toen in Nieuwerkerk aan de IJssel duidelijk werd dat het maalbedrijf aldaar zou worden opgeheven, ging men serieus nadenken over de mogelijke rehabilitatie van de romp als windmolen.
Uiteindelijk ging dit allemaal door maar om te beginnen moest die romp 'iets' worden verplaatst: acht meter vanuit het dijklichaam en ruim 4,5 meter omhoog! Deze ongewone, maar voor Nederlandse ondernemers in de waterbouw ook uitdagende klus, slaagde met glans.
Het eigenlijke herstel van de molenromp en de reconstructie van het gaandewerk was hiermee vergeleken een duidelijk zaak: 5 oktober 2004 werden kap en roeden geplaatst en 20 mei 2005 werd de "Windlust' - voor de tweede keer in zijn bestaan - als windkorenmolen in gebruik genomen.

De molen is geregeld in bedrijf; in en om de molen bevindt zich een ontvangstcentrum dat gedreven wordt door mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt.
Al met al een hele goede zaak!