Broekzijdse Molen

geschiedenis

De molen is in 1641 gebouwd als binnenkruier. Onbekend is wanneer de molen tot buitenkruier omgebouwd is. De kruikrammen in het boventafelement zijn in ieder geval nooit verwijderd: zij zitten er, vermoedelijk al heel lang zonder functie, nog steeds.

Tot 1980 bemaalde de molen de 317 ha. grote polder Broekzijds en loosde het water op het Gein. Al in 1968 was de molen van het waterschap Broekzijds in eigendom overgegaan naar de Stichting De Utrechtse Molens.

Na een aantal jaren in minder goede staat te hebben verkeerd, is in 2009 volop aan de molen gewerkt. Zo is toen de binnenroede vervangen.

De molen heeft een zeer bijzonder wieksysteem; vanaf 1952 op beide roeden, na een roedebreuk een tijdlang op één en sinds 2009 weer op beide roeden: de fokwiek volgens Dekker, vaak abusievelijk 'Half-Verdekkerd' genoemd. Deze rond 1950 door A.J. Dekker toegepaste wiekvorm, door hem 'spleetwiek' genoemd, werd vooral in Rijnland regelmatig toegepast, maar leverde moeilijkheden op met Ir. P.L. Fauël, die octrooi had op de rond 1945 door hem ontwikkelde fokwiek. Om die reden moesten vervolgens, op gerechtelijk bevel, de 'spleetwieken' worden voorzien van geheel dichte windborden, waardoor de fokwerking verdween en er slechts een stroomlijn overbleef.
Dit is de enige molen die dit verguisde systeem nog heeft.

Eind 2021 heeft men deze molen, net als vele andere van de SDUM, preventief stilgezet: onderzoek naar de kwaliteit van de roeden had problemen aangetoond. Een oplossing voor deze molen is nog niet op korte termijn voorzien.