Deze molen werd in 1632 gebouwd voor rekening van "Het Ambacht van West-Friesland, genaamd Geestmerambacht". Deze instelling moest de molen ook onderhouden. Vlakbij stond een tweede molen met dezelfde eigenaar; op eveneens korte afstand stonden nóg twee strijkmolens, maar die hadden een andere eigenaar: de polder Heerhugowaard.
Opmerkelijk is dat de beide Geestmerambachtmolens geen naam of aanduiding hadden; beide Oudorper strijkmolens heetten resp. molen F en G. Ook opvallend was dat die laatste molens altijd waren geteerd; beide ambachtsmolens werden vanouds geverfd. 

In 1941 kwam de molen, met alle strijkmolens in de omgeving, buiten bedrijf als gevolg van de gemeenlegging van de boezems. De drie nabijgelegen molens werden hierna gesloopt, deze overleefde, maar dan alleen als woning. Het gaandewerk werd daarbij verwijderd en de waterlopen gedicht. 

Tot 1958 was de molen uitgerust met een haspelwiekenkruis, wat hier wilde zeggen: een gietijzeren bovenas met daarin vier halve houten roeden. Zo was de molen na 1941 (letterlijk) blijven staan. Rond 1955 verkeerde dit in slechte staat: één van de delen van de binnenroede was bovendien afgebroken. 
Om in 1958 nieuwe gelaste stalen roeden van één lengte te kunnen steken, heeft men toen de tussenschotten uit de askop geslagen. De overblijvende ruimte in de (nu veel te wijd geworden) gaten werd opgevuld met houten blokken.
Zo bleef de molen nog ruim 45 jaar staan. 

In 2004 begon, onder de nieuwe eigenaar, het herstel: allereerst moest het ondertafelement, dat hier grotendeels was vergaan, worden vervangen. Daarna volgde het rietdek van romp en kap. Beide roeden, die een vol hek te kort waren, werden verlengd en de hekkengaten bijgehakt; op die manier werd de zeer vlakke schoot uitgediept. Op 23 september 2005 kon de molen, voor het eerst in ongeveer 65 jaar, weer draaien. 
In mei 2006 bracht men, met het oog op eventueel maalvaardig maken in de toekomst, een nieuwe koningspil aan. Het interieur, dat al te vaak was verbouwd om nog van waarde te kunnen zijn, heeft men afgebroken en vervolgens bouwde bewoner Han Kuijper, geholpen door velen, een nieuw interieur in oude stijl. 

Eind 2022 viel het besluit om beide toen ruim 64 jaar oude gelaste roeden te vervangen. Men wilde hierna de oude situatie van een haspelkruis met halve roeden in ere herstellen, al zou dat dan hier, net als eerder bij de Slootgaardmolen te Waarland, in metaal en niet meer in hout worden uitgevoerd. 
Evenwel boekte men toen een tegenvaller: de nieuwe roeden waren al min of meer besteld toen een beschadiging aan de askop werd ontdekt. Waarschijnlijk hing die nog samen met het verwijderen (1958) van de tussenschotten vanwege de haspelkruis-constructie. Inmiddels heeft men de askop aangepakt met moderne kramtechnieken en voldoende sterk bevonden voor de toekomstige vier halve roeden. Die laatste zullen naar verwachting in 2026 worden gestoken. 


Een uitvoeriger verhaal over opkomst, ondergang en opleving van de strijkmolens is te lezen bij Strijkmolen E.