J. Wierenga werd in 1964 bereid gevonden om wederom met de molen te gaan malen maar omdat hij inmiddels een huis in Bedum had, wilde hij niet meer bij de molen wonen (aannemelijker is echter, dat vooral mevrouw Wierenga niet opnieuw bij deze op zijn vorige plaats zeer eenzaam gelegen molen wilde wonen). Het polderbestuur accepteerde dit en kocht vervolgens voor Wierenga een brommer.