In 2010 ontdekte de Stichting tot behoud van de Veluwse Sprengen en Beken dat zich op het terrein van deze molen nog steeds een watermolen bevindt.
Het metalen Pelton waterrad -met een diameter van zo´n 100 cm- is in het begin van de vorige eeuw geïnstalleerd en heeft toen elektrische energie opgewekt. Later werd er een slijpsteen door aangedreven. Het rad heeft dubbellepelvormige schoepen om axiale krachten te vermijden. Het beekwater wordt via een buizenstelsel bij het waterrad gebracht. Door een contractie (verenging van de buisdiameter) aan het einde van de buis wordt de snelheid van het toegeleide water verhoogd en goed gericht op de lepelvormige schoepen. De oudoom van de huidige molenplaatseigenaar had een Zwitserse vriend en die bracht hem op het idee een Peltonrad te installeren.
Volgens JanHarmen Bosch werkt zo’n Zwitserse Pelton pas optimaal bij een groot verval -het niveauverschil tussen het water bóven en het niveau ónder de molen- van bijvoorbeeld 150 meter. Déze Pelton met horizontale as moet het doen met enkele meters niveauverschil. Het waterrad heeft in de 1e Wereldoorlog elektriciteit geleverd aan een lamp boven de eetkamertafel van 75W.