De molen is na de restauratie van 1972 vernoemd naar de jongste dochter van eigenaar Wim van de Camp.

Eén van de zeer weinige molens waar een koppel maalstenen, speciaal bestemd om schors (ten behoeve van de leerlooierij) te malen in originele toestand bewaard bleef (bij De Doornboom te Hilvarenbeek en de Onvermoeid te Raamsdonksveer is dit feitelijk ook nog het geval).

Kees van de Wiel: Restauratie molen Desiré Megen, in: Molenwereld 194 (2015), pp. 272 - 282.
Kees van de Wiel: Restauratie molen Desiré Megen (2), in: Molenwereld 195 (2015), pp. 327 - 335.
Kees van de Wiel: Restauratie molen Desiré Megen (3), in: Molenwereld 197 (2015), pp. 402 - 407.
Kees van de Wiel: Restauratie molen Desiré Megen (4), in: Molenwereld 199 (2016), pp. 14 - 19.