De voorganger van deze molen, een grondzeiler uit 1877, brandde in 1895 onder verdachte omstandigheden af. Hierna moet de nieuwe molen gebouwd zijn. 

In 1943 brak een houten binnenroede, waarna men nog een tijdlang met de overgebleven buitenroede bleef doormalen. Maar al kort na de oorlog werd de molen stilgezet en vervolgens trad een lange periode van verval in. Dat verval werd tenslotte intens.

In 1976 werd geadviseerd deze inmiddels totaal verkommerde molen af te breken en elders weer op te bouwen. Dat gebeurde echter niet: de molen onderging de restauratie op de eigen plaats. In 1977 werd hiermee begonnen, toen buitenroede, bovenas en -wiel in één keer met een grote kraan werden verwijderd. Hierna volgde een bijzonder uitvoerige restauratie. Op 30 september 1978 werd die afgesloten met een feestelijke ingebruikstelling. 

Deze restauratie betekende nogal wat: naast een geheel nieuwe kap en staart moest ook het achtkant flink onderhanden genomen worden. De gemetselde onderbouw was op veel plaatsen erg slecht en had zeer grondig herstel nodig. 
De kosten voor dit alles waren dusdanig hoog, dat zij niet alleen uit de gebruikelijke fondsen konden zijn betaald: hier werd ook een flinke bijdrage geleverd in het kader van de werkloosheidsbestrijding. 
Enige jaren na de restauratie moest het bovenwiel alsnog geheel worden vernieuwd, een duidelijk bewijs hoe intens het verval gedurende meer dan 30 jaar was geweest. 

In de molen wordt regelmatig gemalen; ook wordt hij gebruikt als instructiemolen voor leerling-vrijwillig molenaars.

Volgens de boekhouding van Wouda, zeilmaker te Meppel, werden aan deze molen zeilen verhuurd, en wel in de periode 1894 tot 1911; het ging om zeilen voor een vlucht van 70 voet.