De stellingmolen stamt uit het jaar 1814 en is de directe opvolger van een molen, die op deze plaats een jaar eerder na beschietingen door de Fransen, die de vesting Coevorden wilden innemen, afgebrand was.

Nadat de windkorenmolen lange tijd dienst had gedaan, volgde in 1944 stilstand en later ook onttakeling: in 1951 was de buitenroede al verdwenen; later werden binnenroede en stelling verwijderd.
Toen de gemeente Dalen het bouwwerk in 1975 aankocht was er sprake van een romp met kap, die grotendeels als silo was ingericht: het maalwerk was vrijwel verdwenen. De technische staat van het achtkant was evenwel zeer behoorlijk. 

In 1975 begon, met het aanbrengen van een nieuwe stelling, een omvangrijke restauratie. In 1976 volgde de een nieuwe kap met roeden en een uit Aurich (D.) afkomstig gaandewerk. Van een goed maalvaardige molen was bij de oplevering in 1976 echter nog onvoldoende sprake.

In de vroege jaren '90 werd dit evenwel een echte productiemolen, dit alles door Hans Petit, die toen de molen van de gemeente huurde. Hij maakte de molen maalvaardig, onder meer door de plaatsing van een tweede koppel stenen (waartoe het luiwerk moest verhuizen van N naar O).
Later werd aan de onderzijde van het spoorwiel een wiel gemonteerd waarin een lang touw via geleiderollen een zolder beneden een as aandreef waar weer met windkracht drie builen aangedreven konden worden. Met het schijfloop van het kleinste rondsel kon ook de pletwals op de begane grond met wind worden aangedreven. Verder is er nog een tweetal handmolentjes dat met de fiets en/of met een V-snaar en/of touw motorisch en met wind aangedreven kunnen worden. De builen en de pletwals konden ook motorisch aangedreven worden, maar graan werd echt voor 100% op windkracht gemalen!
Zo werd ongeveer twee ton graan per week gemalen, die grotendeels in de molen zelf werd verkocht. Ook werd zeer veel moeite gedaan om de molen en alles wat met malen van graan en voeding in het algemeen te maken heeft, onder aandacht van onder meer schoolkinderen te brengen. Aan Hans Petit was dit zeer goed besteed: hij was namelijk ook onderwijzer geweest.

Dit alles duurde tot 23 december 2018: Hans Petit beëindigde toen vanwege zijn leeftijd zijn bedrijf. Tot 1 april 2019 liet hij de molen nog draaien, daarna namen anderen dat over.

Met het vertrek van Petit verdwenen ook veel werktuigen die zijn eigendom waren geweest. Overgebleven zijn de twee koppel maalstenen en de buil.