Deze molen werd in 1787 gebouwd ter bemaling van één van de diepste polders van Rijnland (let wel: een polder, geen droogmakerij!).
Tot 1924 was deze kleine molen in bedrijf. In dat jaar zijn taak overgenomen door een motorgemaal. Mogelijk is deze toch wat vroege overname van windkracht door motorkracht te verklaren doordat deze molen het met zijn geringe vlucht en een vijzel van ongeveer 1 meter diameter, het doorgaans behoorlijk zwaar had. 

Na de silstand trad snel verval in: hoewel het wiekenkruis in 1955 nog werd vernieuwd, volgde al in 1957 onttakeling. Daarna fungeerde de romp nog lang als zomerverblijf. 
Het verval nam in latere jaren desastreuze vormen aan: de kap verwaaide in de loop van ca. 30 jaar en was omstreeks 1995 geheel verdwenen; in de stenen romp ontstonden grote gaten en eind jaren '90 stond dit molentje min of meer op instorten. 

Pas in de 21ste eeuw volgde redding na overdracht aan de Rijnlandse Molenstichting. Eerder had deze stichting de molen al van de familie Zwetsloot in erfpacht gekregen maar kon niets uitrichten, omdat de molen toen nog niet op de lijst van Rijksmonumenten stond. 

Pas toen dat laatste gebeurd was, kon met met de restauratie worden begonnen. Het was toen 2005. Grote delen van het metselwerk werden vernieuwd en uiteraard moest al het andere werk (kap, staart en wiekenkruis) geheel nieuw. 

Zoals bij meerdere kleine molens in Rijnland had en heeft deze molen geen steunder onder de as. Ook is 't Poeltje uitgerust met een houten as en ijzeren roeden.
Met het oog op een mogelijke toekomstige functie is een koningspil aangebracht. Begin 2009 werd deze draaibaar gemaakt door het aanbrengen van een bovenschijfloop. 

Eind 2025 verkocht Leo Zwetsloot de grond van het molenerf van het Poeltje voor het symbolische bedrag van € 1,-- aan de Rijnlandse Molenstichting.