Deze beltmolen is gebouwd op een natuurlijke heuvel, De Molenberg, midden in het dorp. Het is het topje van een rivierduin, een zogeheten donk. Op de Molenberg zijn grafheuvels uit de IJzertijd (250 - 12 voor Chr.) en de Romeinse tijd teruggevonden. Uit beide tijdperken is een graf op de Molenberg gereconstrueerd.

De molen werd in 1799 gebouwd in opdracht van Jan Carel d'Osy, sinds 1771 bezitter van het kasteel te Wijchen en de daarbij horende goederen. Bij een openbare verkoping in 1863 kwam de molen in bezit van molenaar De Kleijn, wiens nakomelingen de molen tot 1972 in bezit hielden. Dat jaar werd de gemeente Wijchen eigenaar.

In november 1910 vlogen tijdens een windhoos as en bovenwiel van de molen. Bij dit ongeluk kwamen een zoon en de knecht van de molenaar om het leven. Waarschijnlijk probeerde men tijdens de bui de molen te vangen maar brak hierbij de bezetketting. Vervolgens moet de kap een zwaai hebben gemaakt waarbij het wiekenkruis werd opgetild en vervolgens weer omlaag kwam. 
De molen werd snel hersteld, het werk duurde volgens overlevering "wel zes weken", hetgeen voor die tijd een opmerkelijke prestatie mag worden genoemd. De molen kreeg bij deze gelegenheid op beide roeden zelfzwichting.
Molenaar De Kleijn kwam dit ongeluk mentaal evenwel niet meer te boven en overleed enkele maanden later. Zijn weduwe zette hierna met enige knechts het bedrijf voort. 

De zelfzwichting bleef tot 1939 gehandhaafd. In dat jaar besloten de gebrs. De Kleijn de molen op te knappen: de molen kreeg het stroomlijnsysteem Van Bussel en het gehele wiekenkruis werd aluminiumzilver geschilderd. De kap, voorheen gedekt met asfaltpapier, werd nu met Icopal bekleed. Er kwam, voor het geval van te weinig wind, ook een elektromotor: deze dreef met behulp van enkele riemen een horizontale as aan. Deze as liep onder beide stenen en dreef via een aantal conische tandwielen beide stenen van onderen aan, een eenvoudig maar doeltreffend systeem.
Tot 1947 bleef men gebruik maken van de windkracht. Daarna stond de molen stil en raakte in verval.

Bij de restauratie die begon in 1974 kreeg de molen weer Oud-Hollandse ophekking. Nog altijd herinnert de doorboorde as aan de zelfzwichting. Vanaf deze grote herstelbeurt werd de molen geregeld op vrijwillige basis in werking gesteld waarbij steeds vaker ook weer werd gemalen. 

Wegens schade door vandalisme stond de molen van juli 2001 tot november 2002 stil. Daarna vond herstel plaats en werden grote onderhoudsklussen (opnieuw voegen van de romp, nieuwe bovenbonkelaar en kruibok) uitgevoerd.

De komst van Jan-Willem Bökkers in 2006 betekende voor deze molen een nieuw leven als productiemolen. Helaas overleed deze molenaar, die inmiddels ook de watermolen van Grathem (L.) exploiteerde, onverwacht en veel te jong al in januari 2013. Het bedrijf te Wijchen is niet veel later door Jeroen van de Water voortgezet. 

De molen is veelvuldig in bedrijf waarbij wordt gemalen voor bakkers en particulieren. 
Eind juni 2025 was vervanging van beide, dan zo'n 50 jaar oude, roeden voorzien: 25 juni gingen zij eruit en twee dagen later ging de nieuwe erin.