In 1657 vroeg en kreeg eigenaar Pieter Pieterszoon van der Steen toestemming om op zijn grond een balkhaven te mogen graven. In 1661 werden langs de kant van de Lange Miening palen geslagen om waterende stammen te kunnen vastleggen.

Vanaf 1694 waren Klaas Janz. van Eyk zijn zijn erfgenaam Adriaan van Eyk de eigenaars.

Op 4 januari 1749 werden de twee houtzaagmolens met werven (de andere was Tenbruggencatenummer 01156 k) voor ƒ 3800 verkocht aan Pieter Post en Goosen van Dijk. De laatste deed enkele jaren daarna zijn deel over aan mede-eigenaar Gerrit Post.

Op 1 oktober 1768 ging de molenwerf voor ƒ 20.000 over aan Cornelis van Boheemen, schoonzoon van Pieter Post. In 1779 werd het bedrijf voor ƒ 12.150 overgedragen aan Joannes Proot. Diens erfgenamen Joannes Proot en Laurens Fr. Proot verkochten de molenwerf Postlust in 1801.

In 1809 werd hij nognaals overgenomen, dit maal door Samuel Meerburg en Mej. Onos, de weduwe van Johannes La Lau sr.

Meerburg verkocht in 1814 zijn helft voor ƒ 1500 aan Johannes La Lau jr, die toen reeds op de molen woonde.

1828: De houtkoperfamilie Van Mannekus werd in 1828 eigenaar van de houtzaagmolen 'Postlust' .              Van 1850 tot 1870 was Pieter Vreeburg de eigenaar van de molen. In die tijd startte hij verderop aan De Miening ook een stoomhoutzagerij ,De Verwachting'. In 1870 werd Pieter Vreeburg failliet verklaard. Toen werden de gebroeders Mannekus weer eigenaar van de houtzaagmolen, die als werfbaas de bekende molenmaker van de Noordbuurtseweg Albertus Petrus Vreeburg aanstelden.


Op 22 oktober 1892 verbrandde de molen na blikseminslag.

Bron ondermeer: Suetan 2001 nr. 121, uitgave Stichting Oud-Zoeterwoude. 

25-10-1892:  Leidsch Dagblad
Door den hevigen bliksemstraal, welke kort te voren het luchtruim doorkliefde, voorafgegaan door eene geweldige, verschrikkelijke hagelbui, had de loonhoutzaagmolen, eigendom der firma Gebr. Van Mannekus, bestuurd door den heer Vreeburg, vlam gevat. De brand woedde dus nabij de kom der gemeente Zoeterwooude.
De brandweer dier gemeente stond vrij machteloos tegenover de reusachtige vlammen, ook nadat ten slotte de brandspuit gearriveerd was, van welker bergplaats de brandmeester den sleutel in den zak had en welke brandmeester zich te Leiden, men wist niet dadelijk wáár, bevond.
De molen lag zóó, dat er moeilijk vlug water in het vuur te brengen was. Vrij spoedig viel de kap met lawaai in en was de indrukwekkendste periode van den brand doorleefd.