In de eerste jaren van de droogmaking van het omringende land werd het gebied bestaande uit de Watergang en dat van de Katjespolder bemalen door molens van de droogmakerij. Daartoe was op 26 augustus 1769 een overeenkomst afgesloten.

De molen werd gebouwd bij de droogmaking van de Katjespolder, volgens Ten Bruggencate rond 1846.
Deze poldermolen had geen scheprad, maar was uitgerust met drie pompen.

Nadat de molen in 1922 gedeeltelijk werd afgebroken, werd door afgraving van de omliggende grond de paalfundering zichtbaar, waarna de romp rond 1976 is ingestort.