De molen staat aan het einde van de Stijvensvliet en kreeg zo, ter onderscheiding van vier buurmolens, de naam "De Stijve Molen". In het polderarchief echter spreekt men steeds van "Nr. 2". Ook de andere molens werden daar aangeduid met hun nummer, niet hun naam. "Nr. 2" is als naam dan ook volkomen gerechtvaardigd. 

Het complete bouwbestek van deze molen bleef bewaard. Hieruit blijkt dat de ondertoren bij de bouw van houten delen werd voorzien. Wanneer dit alles is vervangen door riet is niet bekend.