In 1696 werd de standerdmolen vervangen door een grote stenen korenstellingmolen met de naam Het Vliegend Hert.
Deze naam is ontleend aan de molenaarsfamilie Vliegendhart.
Een felle brand in de nacht van 2 op 3 november 1810 legde deze molen in de as. Door snel het vlakbij gelegen Kruithuis te ontruimen, werd de stad voor een ramp behoed.
De Brielse bevolking was door de afgebrande korenmolen een tijdje aangewezen op een rosmolen in Hellevoetsluis voor het malen van het koren voor de broodvoorziening.
Courrier d'Amsterdam = Courier van Amsterdam, 6 november 1810
Brielle, den 3 van Slagtmaand.
In den afgeloopen nacht ia alhier, door welk toeval heeft, men nog niet kunnen ontdekken , onze stads korenmolen ongelukkiglijk in brand geraakt. Onze stad, van eene groote voorraad buskruid aan alle zijden voorzien, heeft hierdoor een zeer dringend gevaar geloopen. Een sterkblazende noord-oosten wind, Welke het vuur over de stad dreef, maakte onzen toestand verschrikkelijk. Door de waakzaamheid der burgers ca van het garnizoen , die zich op de loffelijkste wijze onderscheiden hebben, is, behalve de korenmolen en omtrent 200 zakken graan , die eene prooi der vlammen geworden zijn, deze stad voor eene geheele vernieling, welke haar dreigde, bewaard gebleven; de schade is niettemin voor de stad bijna onherstelbaar.
De korenstellingmolen werd in 1811 herbouwd.
28-04-1857: Nieuwe Rotterdamsche courant
Wind-Korenmolen. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Brielle, zijn voornemens op Woensdag den 22sten en 22sten Julij e.k., telkens des Voormiddags ten 11 ure, ten Raadhuize aldaar, in het openbaar te Veilen en te Verkoopen: den WIND -KORENMOLEN dier Gemeente, voorzien van WONING en STAL. De Voorwaarden liggen van heden af dagelijks op den gewonen Bureautijd ter Gemeente-Secretarie ter inzage, terwijl nadere Informatien mondeling-, of op franco aanvrage te bekomen zijn, bij den Oprigter der Gemeentelijke Werken T. VAN DER SCHOOR, door wien tevens plaatselijke aanwijzing zal geschieden.
De molen brandde in 1882 op 31 januari nog een keer af, waarna geen herbouw meer plaatsvond.
Bij de laatste grote vestingrestauratie trof men in 1973 twee grote klompen steen aan, dit bleken teerlingen (fundering) te zijn van de standerdmolen die hier in de 17e eeuw had gestaan. Van de later gebouwde stenen molen zijn geen resten meer aangetroffen.
In 1986 werd er toch weer een molen gebouwd, met de zelfde naam.
Het is nu een standerdmolen.
Het was een bijzonder fraaie stellingmolen. De romp was enigszins cilindrisch van vorm en er waren grote ramen onder de stelling. De hoogte van de stelling bedroeg ± 10 meter.