Molen De Dankbaarheid, Herkingen

geschiedenis

toestand

werkend

bouwjaar

1841

bedrijfsvaardigheid

Maalvaardig

bestemming

Vh. het malen van graan, thans buiten bedrijf

omwentelingen

geschiedenis

De molen heeft vele eigenaars gehad. Onder hen waren bijvoorbeeld: Johannes Gilleszoon Nijpjes en later diens zoon Gilles (in 1913 was deze samen met Cornelis Keyzer eigenaar).

Het grootste drama voor deze kleine korenmolen voltrok zich op 30 augustus 1915: toen raakte deze door blikseminslag zwaar beschadigd, want als gevolg ging het wiekenkruis verloren.
Men ging echter direct over tot herstel: er werden een nieuwe bovenas en roede besteld. Aan te nemen is dat de andere roede, de nog vrijwel nieuwe Pot 2148 uit 1910, het drama overleefde en (mogelijk na reparatie) weer is gestoken.

In 1960 kwam de molen definitief buiten gebruik. C.L. Hogerwerf, de laatste die beroepsmatig op windkracht had gemalen, gebruikte de molen vanaf die tijd alleen nog als pakhuis. Nadat de Kruiningse koopman A. Everdijk de molen in 1963 had gekocht, liet deze in 1966 delen van het gaande werk en de twee koppel stenen verwijderen om de vrijgekomen ruimten in te richten als weekendverblijf. 

Bij een restauratie in 1971 kreeg de molen een nieuwe kap en roeden. In latere jaren werd de molen verkocht aan de gebroeders Coeleweij. In 1978 begonnen zij in eigen beheer een nieuwe restauratie en slaagden erin, de molen voorlopig draaivaardig te maken. In 1990 volgde verkoop aan de Molenstichting Goeree-Overflakkee.

In 1994 werd de romp gerestaureerd, in 1996/1997 werd de molen door Wim Herrewijnen verder draaivaardig gemaakt. Dezelfde molenmaker leverde de molen in 2000 maalvaardig op. In 2007 werd het spoorwiel vervangen; het oude was sterk door houtworm aangetast.

In het voorjaar van 2014 werd de molen tijdelijk stilgezet: de buitenroede was 'op' en diende vervangen te worden. Later werd die roede gestreken, zodat er met één roede kon worden gedraaid. In oktober 2014 werd een nieuwe buitenroede gestoken en opgehekt.

Opmerkelijk voor een Zuid-Hollandse molen is de lange spruit: die is in het midden van de kap aangebracht en niet voorin. Oorspronkelijk was dit zo; later is deze vervangen door een 'normale' lange spruit, maar bij de laatste grote herstelbeurt is dit teruggerestaureerd.