Bij de bouw van deze molen is gebruik gemaakt van onderdelen van een vroegere standerdmolen; er zijn nog balken te zien van de kast van de standerdmolen, compleet met teer. Ook is nog één van de teerlingen te zien: aan de zuidkant van de molen, net boven het maaiveld.
Of de huidige stenen molen uit 1694 dateert, wordt wel betwijfeld. In dat geval zou de 'Windlust' één van de oudste nog bestaande stenen molens van Nederland moeten zijn en daarvoor lijkt deze molen toch wat 'jong'.
In 1945 stopte de toenmalige eigenaar C. Roels met het malen van graan. Roels was een vooruitstrevend man, die altijd zeer goed voor zijn molen zorgde. Hij handelde ook in graan op de Rotterdamse beurs. Naar verluidt is er vroeger in de molen ook gepeld.
In de schuur van het molenaarshuis stond een dubbele maalstoel. Ook was daar de stal voor het paard. Alle maalgoed en meel was opgetast in zakken van minstens 50 kg. Volgens Roels moest alles zo staan "dat het hondje er tussendoor kon" om de muizen te vangen.
Er werd in die dagen (jaren '30 en '40) een productie van 10 ton per week gedraaid, door Roels en zijn knecht Henk Konijnendijk. Als de wind wegviel werd alles naar de schuur gebracht om met de motor te gaan malen.
Tijdens de watersnoodramp van februari 1953 diende de molen als schuilplaats. Er zaten tientallen mensen in. Het stuk dijk waar de molen stond en ook het smalle dijkje langs het binnenspui golden als zeer stevig (en zijn inderdaad niet doorgebroken).
In 1960 werd de inmiddels vervallen molen eigendom van de gemeente Goudswaard, die hem in 1962/63 liet restaureren.
Tijdens die restauratie voltrok zich een ramp die slechter had kunnen aflopen: een flink deel van de stenen romp stortte tijdens het werk in en daarbij werd een molenmaker onder het vallende puin bedolven. De molen stortte niet in (hoewel het ontstane gat best groot te noemen was) en de molenmaker herstelde van zijn verwondingen.
Niet alleen het metselwerk, maar ook de kap is bij de gelegenheid grondig onderhanden genomen. Veel van de oorspronkelijke inrichting was op dat moment overigens al verdwenen.
In 1978 volgde een herstelbeurt waarbij onder meer een roede werd vervangen. Helaas verwijderde men toen ook de witlaag van de romp. Daarmee verdween de harde verweringslaag van de gele ijsselsteentjes, zodat de romp thans minder waterdicht is dan vroeger.
Van 1992 tot 1994 heeft Robert-Jan Prins enige tijd beroepsmatig gemalen. Hiertoe werden onder meer een tweede koppel stenen (aangedreven door een elektromotor) evenals een houten elevator, mengketel en pletwals aangebracht. Op aanwijzing van de vroegere molenaarsknecht Henk Konijnendijk (die hier in de jaren '70 als vrijwillig molenaar optrad) werden diverse zaken zoveel mogelijk naar de oorspronkelijke situatie hersteld. Ook de kleurstelling van het wiekenkruis werd weer de juiste.
In november 2015 kreeg deze molen een draaiverbod vanwege de matige staat van beide roeden. Bij deze dicht langs een openbare weg gelegen molen zou dit tot problemen kunnen leiden.
12 juni 2017 zijn de roeden gestreken om elders grondig te worden nagekeken. Daarbij deed zich een verrassing voor: in het Zuid-Hollands molenboek van 1980 staat als binnenroede de Pot 2156 vermeld (in 1910 origineel voor deze molen geleverd) en als buitenroede de Derckx 256 uit 1978. Echter: de op 12 juni 2017 gestreken buitenroede bleek Potroede nr. 2379, in 1916 eveneens origineel voor deze molen geleverd en de Derckx 256 bleek de binnenroede!
20 december 2017 werd de herstelde Potroede opnieuw gestoken en kreeg de molen een nieuwe gelaste binnenroede. Ondertussen was men in juni, na het strijken van de roeden, begonnen aan het metselwerk. Daartoe stond de molen langere tijd in de steigers. Verder is herstel verricht aan kap en staartwerk (o.m. nieuwe lange schoren).
