In de buurtschap Waterscheid, gelegen tussen de dorpen Melick en Herkenbosch, staat sinds 1999 op de heide een halfgesloten standerdmolen. Deze is een replica van een molen die daar in 1936 was neergezet en in 1944 door oorlogsgeweld werd verwoest.
Na de Tweede Wereldoorlog heeft men de molen niet herbouwd. Wél hield molenaar Harrie van der Venne tot in de jaren zeventig een maalbedrijf halverwege Waterscheid. Het verlies van de windmolen kon de molenaarsfamilie echter moeilijk verwerken. In de jaren zestig was er even hoop op het verplaatsen van de standerdmolen van Baexem naar Melick. Uiteindelijk besloot de gemeente Baexem de molen zelf te kopen en te restaureren. Perspectief op een andere, te verplaatsen, molen was er niet meer en Melick leek op die manier voorgoed molenloos te blijven.
De gemeentelijke herindeling eind jaren tachtig bood echter nieuwe mogelijkheden. Voor de nieuwe gemeente Roerdalen (samengesteld uit de gemeenten Melick, Herkenbosch en Vlodrop) was het bevorderen van de recreatie en het beheer van de natuur een van de belangrijkste taken. Melick had, in tegenstelling tot de andere kernen geen echte toeristische trekpleister (meer).
De vervolgens opgerichte Stichting Molen Prins Bernhard ging aan de slag en concludeerde al snel dat het geld het grootste probleem was: kostte de verplaatsing van de standerdmolen in 1937 nog ƒ 3.000,--, de bouw van een nieuwe molen in Melick zou al gauw meer dan ƒ 700.000,-- gaan kosten. En aangezien het hier niet om een monument ging, kon geen beroep gedaan werden op de gebruikelijke subsidieregelingen.
Het grootste deel van de kosten van nieuwbouw zijn evenwel toch uit subsidies verkegen, o.a. van de gemeente, de provincie, de Stuurgroep Nadere Uitwerking Brabant en Limburg (NUBL) en het Waardevol Cultuurlandschap midden-Limburg (WCL). De molenstichting zelf wist ondertussen de tekorten aan te vullen door succesvolle benadering van sponsors en particulieren.
Op 30 september 1997 kreeg molenmakerij Adriaens opdracht tot bouw van een nieuwe standerdmolen. In Melick zelf waren ondertussen alleen de vier inmiddels weer opgemetselde teerlingen te zien; in de werkplaats van de molenmaker werkte men hard en op 10 februari 1999 kon de standerd officieel geplaatst worden. Op 18 maart was de herbouw al zover gevorderd dat de nieuwe roeden gestoken konden worden en op 8 mei (Nationale Molendag) vond de opening plaats: Melick had zijn molen terug.
Tijdens de opening werd Gouverneur Baron Van Voorst tot Voorst geassisteerd door Harrie van der Venne, inderdaad: dezelfde als die in het laatste oorlogsjaar zijn molen door bezetter en bevrijder vernietigd zag worden. Inmiddels tachtig jaar oud en zichtbaar geëmotioneerd volgde hij de officiële handelingen.
Wil de molen Prins Bernhard helemaal tot zijn recht komen, dan moet er nog wel wat aan de omgeving gebeuren. De molen staat niet meer vrij in een heideveld, maar wordt omringd door hoge bomen. Deze liggen deels op privéterrein en het zal nog enige overredingskracht kosten om die eigenaar te overtuigen. Maar hopelijk ziet hij in dat een werkende molen alleen maar kan functioneren wanneer de omgeving vrij van begroeiing is. De Melickse molen verdient het immers om optimaal te draaien en te malen, als het aloude sieraad in het landschap.
