Molen Windmolen van Eijsden, Eijsden

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

1795

>

verdwenen

1874

1847 deels afgebroken 1874 > romp gesloopt

geschiedenis

Op het einde van de 18e eeuw waren er vier watermolens op het grondgebied van Eijsden. Hendrik Nolens liet aan het einde van de Diepstraat een stenen stellingmolen bouwen. Later erfde Jacob Pieter die gehuwd was met Marie Agnes Hollander de molen van zijn ouders Hendrik Nolens en Elisabeth Könings. Naast de molen begonnen zij een jeneverstokerij. Met de molen werd naast koren ook gerst voor de stokerij gemalen.

In 1796 werd het stoken van jenever verboden, echter trok men zich daar niet al teveel van aan. In 1802 werd de distilleerderij verzegeld en de ketels werden in beslag genomen. De molen maalde vanaf toen alleen nog koren. Na het vertrek van de Fransen kreeg de molen weer de functie van brandermolen.

In 1824 verkocht Nolens de molen en de branderijen aan Constantinus, graaf de Geloes te Eijsden. In 1838 verkocht de graaf de molen aan de Belgische baron Joseph de Blanckart. In 1846 was de molen al jaren buiten bedrijf. Later werd de molen gedeeltelijk afgebroken en deed nog enige jaren dienst als bergplaats.

Bron: "De Molens van Limburg", P.W.E.A. van Bussel, 1991.
-----

De molen werd in of kort na 1795 gebouwd.
In 1847 werd de molen grotendeels afgebroken.
In 1874 was een deel van de romp nog aanwezig, er bestaat een gravure uit dat jaar.
Bron: "Uit Eijsdens verleden", 1978, 2e jaargang nummer 2. Hans van Hall. Verzameling H. van der Kaay.