Onderstaande informatie is afkomstig uit 'Draaiende wieken, stappende paarden' van C.J.P. Grol en J. Zondervan-Van Heck, Jaarboek 2008 van de Historische Vereniging Oud-Dordrecht.
In 1852 hadden beide heren het molenterrein verkregen bij de verdeling van de boedel van hun in dat jaar overleden vader Jan Schouten, naast een scheepswerf, de houtzaagmolen De Nieuwe Eendracht en nog veel meer onroerende goederen. Jan junior en Jan Arnoldus waren in 1853 de vennootschap onder firma met elkaar aangegaan. Het bedrijf had als doel handel in houtwaren te drijven en de scheepsbouw uit te oefenen.
1857: Op het molenterrein waar in 1857 de houtzaagmolen De Goede Verwachting werd gebouwd, stond tot 1843 molen De Oude Zager, echter niet op precies dezelfde plaats. De Goede Verwachting werd gebouwd in opdracht van de broers Arnoldus Jan Schouten, scheepsbouwmeester, en Jan Schouten junior, houtkoper, scheepsmaker, mastenmaker en koopman, gezamenlijk handelend onder de firma Jan Schouten. Op 31 december 1857 werd de vennootschap weer ontbonden. Weer werd bij de notaris een lange lijst van onroerende goederen opgemaakt en werd alles verdeeld. Jan junior kreeg onder andere de
twee genoemde zaagmolens toegewezen. Jan Arnoldus kreeg andere onroerende goederen in zijn eigendom. Zij verklaarden nog dat tijdens hun vennootschap De Goede Verwachting met het huis door hen waren gebouwd.
03-04-1861: Jan Schouten junior liet door notaris De Koning openbaar verkopen de ‘windhoutzaagmolen genaamd De Goede Verwachting, met molenaarshuizen, balkgaten en erven. Alles gelegen bij elkaar aan de rivier de Oude Maas even buiten Dordrecht onder gemeente Dubbeldam, bij den ’s-Gravendeelschendijk, belend ten noorden de haven van den Oude Zager en ten zuiden de weduwe Van Nievervaart’. Daarnaast werden nog onder andere balkgaten, loodsen en de scheepswerf ter verkoop aangeboden. Op de veiling was het hoogste bod van particuliere zijde ƒ 9500.
Uiteindelijk kocht op 10 april 1861 notaris en lid der gemeenteraad van Dordrecht Huibert Schuijten de
molen en een balkgat voor ƒ 20.000 in opdracht van de Staat der Nederlanden, die dit gebied nodig had voor de aanleg van een bruggenhoofd voor de spoorwegverbinding tussen Rotterdam en Dordrecht. Kort daarop is de molen gesloopt, volgens Grol en Zondervan-Van heck in 1862.
